13 April, 2012

நாம் பழகிய காலம் பரவசம்

இது  சோகம்   ஆனால்  ஒரு  சுகம்



மாலை  நேரம் 
மழை  தூறும்  காலம் 
என்  ஜன்னல்  ஓரம்  நிற்கிறேன் 
நீயும்  நானும்  ஒரு  போர்வைக்குள்ளே 
சிறு  மேகம்  போலே  மிதக்கிறேன் 
ஓடும்  காலங்கள்  உடன்  ஓடும்  நினைவுகள் 
வழி  மாறும்  பயணங்கள்  தொடர்கிறதே 
இது  தான்  வாழ்க்கையா 
ஒரு  துணை  தான்  தேவையா 
மனம்  ஏனோ  என்னையே  கேட்கிறதே 


காதல்  இங்கே  ஓய்ந்தது 
கவிதை  ஒன்று  முடிந்தது 
தேடும்  போதே  தொலைந்ததே  அன்பே 

இது  சோகம்  ஆனால்  ஒரு  சுகம் 
நெஞ்சின்  உள்ளே  பரவிடும் 
நாம்  பழகிய  காலம்  பரவசம்  அன்பே 

உன்  கரம்  கொற்கையில் 
நினைவு  ஓராயிரம் 
பின்  இரு  கரம்  பிரிகையில் 
நினைவு  நூறாயிரம் 

காதலில்  விழுந்த இதயம் 
மீட்க  முடியாதது 
கனவில்  தொலைந்த  நிஜங்கள் 
மீண்டும்  கிடைக்காதது 

ஒரு  காலையில்  நீ  இல்லை...............................................................................
[ sorry ] 


என்  தேடல்கள்  நீ  இல்லை 
உன்  கனவுகள்  நான்  இல்லை 
இரு  விழி  பார்கையில் 
நாம்  உருகி  நின்றால்  என்ன




No comments:

Post a Comment